إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • ـ شهوت‌رانی روح را تباه می‌کند: تا وقتی که تن‌پروری کنیم، فرصتی برای تربیت درون و نفس خود نمی‌یابم. جسمی که فربه شده باشد هنگام مردن در میان انبوهی از مشک هم بوی بد می‌دهد. و چاره‌ی آن این است که تا زنده هستیم مشک ذکر و یاد خدا را بر دل بمالیم.
    تا تو تن را چرب و شیرین می‌دهی / جوهر خود را نبینی فربهی
    گر میان مشک تن را جا شود / روز مردن گند او پیدا شود
    مشک را بر تن مزن، بر دل بمال / مشک چه بود؟ نام پاک ذوالجلال
    ـ شهرت طلبی آفت است: بارها انسان را از اینکه خود را در نزد خلق مشهور کند، برحذر می‌دارد. شهرت طلبی یا اشتهاری را نکوهش می‌کند که کبر و غرور یا اسارت را در درون انسان پرورش دهد نه کسب شهرت های مطلوب.

  • چکیده

     بانگاهی به آثار منظوم و منثور مولانا جلال الدّین مولوی بلخی (رومی) متوجّه می‌شویم که از تک تک واژه‌های کلامش بوی زندگی و حیات به مشام می‌رسد. در این مقاله سعی شده‌است با دقّت به معنای زندگی در اشعار مولانا، گلچینی از ابیات کتاب وزین مثنوی معنوی گردآوری شود که به نوعی تلقّی و برداشت مولانا از جهان‌بینی زندگی معنادار است. مولانا در پرداختن به این مصادیق با تأسّی و تبعیّت از کلام پروردگار رنگ و لعاب زیباتری به آن‌ها بخشیده است.